Muxumed wuxuu u bartay in dadku yar iyo weyn, sokeeye iyo shisheeyaba warkiisa qadariyo wax Alla wuxuu qof kale ka mutana horay loogu fuliyo.  Kolkii uu gaboobay ayuu wuxuu dareemay in xaalku is bedelay oo  ixtiraamkii hore ee loo hayey wax iska dhimay.  Nin xarago iyo is dhawr badan, socodka iyo reerka oo meel shishe degan u dheelmadkiisu nin uusan dhibin,   nin dhiilo iyo colaad u tooghaya oo marwalba hubaysan ayuu ahaaye wuxuu haatan arkay isagoo laf dhabartu liicday, inuu dhexda dhawr jeer ku nasto oo lug-danbeediyo mooyee wuxuu arkay inuusan sidii hore u faranfardayn karin, wuxuu kaloo arkay isagoo ul miciinsaday salabkii kale oo dhanna tiiriyey.  Kolkaa ayuu xusuus dib ugu noqday adduun suu ahaan jiray iyo xaal maanta sida uu yahay.  Wuxuu tiriyey gabay ay naga soo gaadhay intan yar ee hoose oo wuxuu yidhi: 

• Intaan khayli dhuugyaha cas iyo, dheeg wiyil ah qaatay

• Ee dhalaanka aadmigu u baxo, sidatan lay dhawray

• Kolkii horeba dhererkii miyaa, dhabarkii soo gaabtay

• Ma ka dhaxay dhawaaq uubatiyo, dheelmitaan gibin ah

• Dhabbe reero qaadeen miyaa, laygu wada dhaafay

• Ushaan dhaabin mooyee hubkii, mayska wada dhiibay

• Raggaan dhalay ragguu dhalay miyaa, dharabo ii diiday

• Kuwii aniga ii dhaxay miyaa, dhimashaday dooni

• Dhuuniga i siiyaay miyaan, sida dhalaan ooyey

• Waxaan dhawrsanaan jiray ceeb miyaa, igu dharaarowday